«پس هر گاه به دعا می ایستید، اگر نسبت به کسی چیزی ب هدل دارید، او را ببخشید]رها کنید، و راه خود را پیش گیرید[ تا پدر شما نیز که در آسمان است، خطاهای شما را ببخشاید. » (مرقس ۱۱ : ۲۵ )
«او را ببخشید ]رها کنید، و راه خود را پیش گیرید[، کتا بمقدس می گوید باید نسبت به خطای دیگران چنین عمل نماییم(مرقس ۱۱ : ۲۵ ). باید سریعاً ببخشیم. هرچه سریع تر ببخشیم، این کار برایمان آسان تر می شود. علفی که ریشهٔ عمیق دارد را سخت تر از آنکه تازه جوانه زده، می توان از خاک بیرون کشید.
محبت می بخشد و کینه به دل نمی گیرد. حساس نیست، به آسانی خشمگین نمی شود، یا تلخ نیست (او لقرنتیان ۱۳ : ۵). وقتی از چنین موضوعی مطلع هستیم، می توانیم به زندگی خود دقت کنیم و به آسانی بفهمیم که در محبت هستیم یا نه. اگر چیزی بر ضد کسی در دل دارید، همین الان به انتخاب خود «او را ببخشید » و آنچه در دل دارید را رها کنید و راه خود را پیش بگیرید.
در طول روز فرص تهای بسیاری برای دلخور شدن داریم و هر بار انتخابی پیش روی ما قرار گرفته است. اگر زندگی با احساسات را انتخاب کنیم، همیشه ناراحت و خشمگین هستیم. ولی اگر زندگی در محبت را برگزینیم، هنگامی که دیگران به ما توهین می کنند، آنها را می بخشیم و به جای این که احساس کنیم همیشه باید از خود دفاع کنیم، اطمینان داریم که خدا از ما دفاع م یکند.
خدا محبت است و می بخشد و فراموش می کند: «همه از خُرد و بزرگ مرا خواهند شناخت، از آن رو که تقصیر ایشان را خواهم آمرزید و گناهشان را دیگر به یاد نخواهم آورد. »)ارمیا ۳۱ : ۳۴ (. و خدا خوشحال است که چنین کند. هرچه بیشتر به او نزدیک تر می شویم، بیشتر به شباهت او درم یآییم. با کمک خدا، می توانیم زندگیِ با محبت و بخشش را بیاموزیم.
وقتی تصمیم می گیرید «رها کنید و بروید »، شادی و رضایتی که نتیجه طبیعی آن است، دریافت خواهید نمود.