«مرگ و زندگی در قدرت زبان است آنان که دوستش می دارند، از میو هاش خواهند خورد. » (امثال ۱۸ : ۲۱ )
اگر می خواهیم پاسخ دعای خود را دریافت کنیم، باید بیاموزیم که در مورد شرایط خود، دعا کنیم و سپس اعلام مثبت همراه با ایمان داشته باشیم. اعتراف منفی و ایمان با هم سنخیتی ندارند.
فرض کنید مادری برای پسر خود که در مدرسه به مشکل برخورده، دعا م یکند. از روی ایمان دعا م یکند و باور دارد که خدا وارد عمل خواهد شد. سپس ناهار با دو نفر از همسای هها بیرون می رود و یک ساعت تعریف می کند و می گوید: «از مشکلاتم با این پسر کلافه شد هام. اوضاع بهتر نخواهد شد. چرا من؟ » این اعتراف منفی بر ضد ایمان شما عمل م یکند.
بعد از این که دعا کردید، تصمیم بگیرید در توافق با دعای خود سخن بگویید. کلام خدا را اعلام کنید! ایمان خود را اعلام کنید! وقتی همسایه ها می پرسند وضعیت پسرت چطور است، بگویید: «در وضعیت عادی او تغییر چندانی دست نداده، ولی برایش دعا می کنم و در دل اطمینان دارم که خدا با اوست و کاری عظیم در زندگی اش انجام خواهد داد! »
وقتی ایمان شما، افکارتان، کلام دهانتان، و همه چیز با وعده های خدا هم سو می شوند، تنها باید منتظر تغییر مثبت در وضعیت خود باشید.
دعا کنید و سپس کلام خود را هم سو با دعایتان قرار دهید و قطعاً نتیجه را خواهید دید.