«پس ای برادران، در پرتو رحمت های خدا، از شما استدعا می کنم که بد نهای خود را همچون قربانی زنده و مقدّس و پسندیدۀ خدا تقدیم کنید که عبادت معقول شما همین است. » (رومیان ۱۲ : ۱)
برای این که خدا ما را به کار گیرد، باید زندگی خود را وقف او نماییم. وقتی خود را حقیقتاً وقف خداوند می کنیم، از زیر بار اداره کردن زندگی خود بیرون می آییم.
وقف کردن زندگیتان به خدا باید صادقانه باشد. راحت می توان با بقیه ه مآواز شد و سرودی مانند «تسلیمت کنم » را خواند. شاید از نظر احساسی برانگیخته شویم، اما در زندگی روزمره وقتی که شرایط باب میلمان پیش نم یرود، حقیقتاً آزموده می شویم. وقف نمودن جسم و جان و روحمان به خداوند، چیزی بیش از خواندن یک سرود است – تصمیمی هر روزه است.
یکی از مهم ترین عناصر برای نزدیکی به خدا، این است که دلی سرسپرده و وقف شده برای او داشته باشیم. وقتی برمی گزینیم تا مطیع کلام خدا باشیم، او را خشنود م یکنیم. وقتی صادقانه خود را وقف خدا می کنیم، به سطح رابطه ای تازه تر و عمیق تر کشیده می شویم که قوت ما را افزایش م یدهد و هر روز به هیجان زندگیمان می افزاید.
هر بخش زندگی خود را به خدا تقدیم کنید و بگذارید روح القدس، شما را ظرفی مناسب برای استفاده ارباب سازد.
