Dhe Jezusi rritej në dituri, në shtat dhe në hir përpara Perëndisë dhe njerëzve. LUKA 2:52
Që nga fëmijëria, Jezusi eci në favorin e mbinatyrshëm të Perëndisë dhe njerëzve. Në fakt, sapo Ai filloi shërbesën e Tij publike, Ai ishte aq i popullarizuar, saqë mezi gjente kohë për t’u lutur dhe për t’u shoqëruar me Atin e Tij qiellor. Edhe ata që nuk besuan në Të e kuptuan se Ai gëzonte favorin e Perëndisë. Kur farisenjtë dërguan roje për të arrestuar Jezusin, ata u kthyen duke thënë: “Asnjeri nuk ka folur kurrë si ai njeri!”. (Gjoni 7:46). Deri në fund të jetës së Tij, madje edhe në kryq, ai favor dhe fuqi e veçantë u njoh (Luka 23:47–48).
Kjo është mënyra se si ne duhet ta shohim veten: si të favorizuarit e Zotit. Ai nuk na sheh si krijesa të dobëta, të pafuqishme, mëkatare. Ai na sheh të veshur me drejtësi, të veshur me këpucë paqeje, të stolisur me armaturën e plotë të Perëndisë dhe duke përdorur shpatën e Frymës, që është Fjala e Zotit (Efesianëve 6:13–17). Kështu duhet ta shohim veten. Fëmijët tanë kanë favor prej nesh dhe sa herë që mundemi, ne i ndihmojmë ata. Vetëm mendoni se sa më shumë kjo duhet të jetë e vërtetë për ne si fëmijët e Perëndisë. Pavarësisht se si mund t’i dukemi vetes apo të tjerëve, ne nuk duhet të harrojmë kurrë se Perëndia mund të ndriçojë dritën e favorit të Tij mbi ne, ashtu siç bëri për Jezusin!
Shikoje veten si Perëndia të shikon dhe gëzohu me trashëgiminë që ke në Të.