Por mbasi hëngrën mëngjesin, Jezusi i tha Simon Pjetrit: «Simon i Jonas, a më do ti mua më shumë se këta [të tjerët e bëjnë me arsyetim, me qëllim, me përkushtim shpirtëror, ashtu siç e do Atin]?». Iu përgjigj: «Po, Zot, ti e di se unë të dua». I tha përsëri: «Kulloti qengjat e mi!». (GJONI 21:15)
Në vargun e sotëm ne shohim që Jezusi pyet Pjetrin, “A më do ti mua?” Në fakt, Jezusi ia bën këtë pyetje Pjetrit edhe dy herë të tjera. Herën e tretë, Pjetrit trishtohet që Jezusi vazhdon t’i bëjë të njëjtën pyetje. Ai thotë, “ Po, Zot, Ti e di që unë të dua.”
Më pas, tek Gjoni 21:18, ne zbulojmë arsyen pse Jezusi po e pyeste Pjetrin nëse ai e donte Atë: “Në të vërtetë, në të vërtetë të them: Kur ti ishe më i ri, ngjishje veten tënde dhe ecje ku të doje; por kur të jesh plak, do t’i shtrish duart dhe dikush tjetër do të të ngjeshë e do të të çojë atje ku ti nuk do të doje.”
Perëndia më ka sfiduar mua me këtë varg sepse unë kisha planet e mia dhe ecja në rrugët e mia. Nëse ne vërtetë duam planin e përsosur të Perëndisë, Ai mund të na kërkojë neve të bëjmë gjëra të cilat nuk dëshirojmë t’i bëjmë. Nëse ne vërtetë e duam atë, ne do të bëjmë çfarë Ai na thotë të bëjmë dhe do ta lejojmë të Atë të veprojë në mënyrën e Tij në jetën tonë.
Kur Jezusi foli fjalët tek Gjoni 21:18, unë besoj se Ai po na tregonte ne që kur ishim të krishterë të rinj, dhe më pak të pjekur se sa jemi tani, ne shkonim ku të donim. Si të krishterë foshnje, ne bënim çfarë dëshironim. Por ndërsa piqemi, ne i shtrijmë duart tona dhe dorëzojmë veten tek Perëndia. Ne jemi të gatshëm ta ndjekim Atë në vende ku nuk do të dëshironim të shkonim.
Le të jemi të shpejtë ta ndjekim Atë, kudo që Ai na drejton.
FJALA E PERËNDISË PËR SOT: A do t’i thuash një “po” të përjetshme Perëndisë sot, edhe pse nuk e di ku Ai do të drejtojë sot?